Dolfirama Zandvoort

25-04-1969 - 1988

In Zandvoort werd aan het Burgemeester Fenemaplein in 1967 begonnen met de bouw van een dolfinarium: het Dolfirama. Het pand kostte destijds 2 miljoen gulden en het duurde 2 jaar voordat de bouw klaar was. Het werd neergezet in opdracht van N.W. Bouwes, die het er vlakbij gelegen hotel al exploiteerde.

Op vrijdag 25 april 1969 werd het pand feestelijk geopend. Behalve dat dit dolfinarium “Dolfirama” heette werd het ook wel flipperbassin of dolfijnentheater genoemd.

Bij de opening was het een van de grootste dolfinariums in Europa met een hoofdbassin met een volume van 1 miljoen liter zout water. Het bassin dat was aangelegd had de afmetingen van 28 x 10 meter en het had een diepte van 4 meter. Vier keer per dag werd er een demonstratieshow van drie kwartier gegeven; om 10.00 uur, 12.00 uur, 14.00 uur en 16.00 uur. Tot 21.00 uur kon men een bezoekje brengen aan het Dolfirama om de dieren te bezichtigen via de ramen van de benedengang. Het Dolfirama was het hele jaar geopend. De Amsterdamse dierentuin Artis was nauw betrokken bij de verzorging van de dolfijnen en zeeleeuwen. In 1977 bezat het Dolfirama 6 dolfijnen en 5 zeeleeuwen.

Zo’n 10 jaar ging het voorspoedig met het Dolfirama maar begin jaren ’80 ging het slechter met de exploitatie. Iedere financiële steun voor het Dolfirama vanuit de locale en regionale overheid ontbrak.

De inmiddels nieuwe eigenaar, de Canadees Michael Hordo, vond dat het verliesgevende Dolfirama dicht moest. Hij had wilde plannen met Zandvoort en had een soort toeristenoord Amerikaanse stijl in gedachten.

De trainer Slootmaker besloot om het wereldrecord onderwater verblijven te gaan verbreken om aandacht te vragen voor de situatie. Ook was er een tv-interview en begon de 27MC-vereniging onder leiding van de IJmuidenaar Van Schuilenburg een regionale actie om sluiting te voorkomen. Het mocht allemaal niet baten. Nadat Slootmaker het Dolfirama nog enige dagen gekraakt had omdat de dolfijnen verkocht dreigden te worden aan een reizend dolfijnentheater begonnen er zich donkere wolken samen te pakken boven het gehele Hordo concern (het voormalig Bouwes concern) en werd het faillissement uitgesproken.

Trainer John Slootmaker gaf niet op en richtte de stichting Dolfirama op om te redden wat er te redden viel. Uiteindelijk lukte dit en op 29 april 1983 gingen de deuren van een vernieuwd Dolfirama open. Het werd een groots openingsfeest met medewerking van Bassie & Adriaan, Viola van Emmenis en de magiër Mantra.

Het Dolfirama kreeg er later een functie bij. Het gebouw met meer dan duizend zitplaatsen werd naast attractieve speelplaats voor dolfijnen en zeeleeuwen, ook concertzaal. In samenwerking met Dick Lafour ging directeur John Slootmaker zeven live popshows met bekende groepen organiseren. Als eerste traden op 10 augustus van dat jaar de Time Bandits op. Op 11, 17, 18, 24, 25 en 31 augustus werden er ook nog popconcerten gegeven. Maar de geheel nieuwe popshows trokken niet het verwachte aantal bezoekers.

Eind jaren tachtig werd er een duikbeurs gehouden in het Dolfirama. Je kon toen ook voor 30 gulden een half uurtje in het dolfijnenbassin duiken. Omdat aan een kant van het bassin ramen zaten kon het publiek je dus zien duiken. Maar echt geslaagd duiken was dit niet. De bodem lag vol met paarsbruinachtige drab. De dolfijnen (en nu dus ook de duikers) zwommen dus in hun eigen uitwerpselen rond. Verder was het water zo groen, dat je de overkant niet kon zien. De dolfijnen waren behoorlijk neurotisch en bleven zoveel mogelijk bij de duikers uit de buurt (de duikers mochten enkel stil bij de ramen blijven zitten). Dus het enthousiaste voor dit duikje had al gauw plaats gemaakt voor bedenkingen. Hieruit bleek dat het absoluut niet goed ging met het dolfinarium.

In 1988 viel uiteindelijk het doek voor het Dolfirama omdat de rekeningen niet meer betaald konden worden en werd het pand verkocht aan een autogarage die er ook een klein automuseum in wilde vestigen maar er nooit de benodigde vergunningen voor kreeg. Vandaag de dag staat het er als een bouwval bij met graffiti op de muren en een lekkend dak. En dat nog wel aan de boulevard!